سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت ..
سرها در گریبان است .
کسی سر برنیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را..
نگه جز پیش پا را دید, نتواند...
که ره تاریک و لغزان است...
وگر دست محبت سوی کس یازی
به اکراه آورد دست از بغل بیرون
که سرما سخت سوزان است.
نفس کز گرمگاه سینه می آید برون, ابری شود تاریک,
چو دیوار ایستد در پیش چشمانت
نفس کاینست.. پس دیگر چه داری چشم
ز چشم دوستان دور یا نزدیک؟
مسیحای جوانمرد من! ای ترسای پیرِ پیرهن چرکین!
هوا بس نا جوانمردانه سرد است.. آی...
دمت گرم و سرت خوش باد..
سلامم را تو پاسخ گوی.. در بگشای...
منم من.. میهمان هر شبت.. لولی موش مغموم..
منم من.. سنگ تیپا خورده رنجور..
منم دشنام پست آفرینش .. نغمه ناجور..
نه از رومم نه از زنگم.. همان بیرنگ بیرنگم..
بیا بگشای در.. بگشای.. دلتنگم..
حریفا ! میزبانا ! میهمان سال و ماهت پشت در چون موج می لرزد..
تگرگی نیست .. مرگی نیست ..
صدایی گر شنیدی , صحبت سرما و دندان است ..
من امشب آمدستم وام بگذارم ..
حسابت را کنار جام بگذارم ..
چه می گویی که بیگه شد.. سحرگه شد.. بامداد آمد ؟
فریبت می دهد.. بر آسمان این سرخی بعد از سحرگه نیست..
حریفا ! گوش سرما برده است این , یادگار سیلی سرد زمستان است ..
و قندیل سپهر تنگ میدان .. مرده یا زنده ..
به تابوتش ستبر ظلمت نه توی دود اندود پنهان است ..
سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت..
هوا دلگیر .. درها بسته .. سرها در گریبان .. دست ها پنهان ..
نفس ها ابر .. دل ها خسته و غمگین ..
درختان اسکلت های بلور آجین ..
زمین دل مرده .. سقف آسمان کوتاه ..
غبار آلوده مهر و ماه ..
زمستان است . . .