سطر پانزدهم

   

 

من عاشق هوای بارونی ام .. عاشق لحظه های مهربونی ام  

 

عاشق بغض شبونه ام .. عاشق اشکای دونه دونه ام 

 

 -----------

 

    

  

   من تو این دنیا شاید اضافی باشم!!  نمیدونم..  

    

 

 

 -----------

 

 

 

 

     گاهی غریبه ای که به سختی به دل نشست 

 

      وقتی که قلب خون شده بشکست می رود 

    

                                               اول اگرچه با سخن از عشق آمده 

 

                                              آخر خلاف آنچه که گفتست می رود 

  

 

                 هرچند مضحک است و پر از خنده های تلخ   

  

                   بر ما هر آنچه لایقمان هست می رود 

 

سطر چهاردهم

 

           مرجان لب لعل تو یاقوت مرا قوت 

                                 

                                     یاقوت نهم نام لب لعل تو یا  قوت؟ 

 

             قربان وفاتم به وفاتم گذری کن  

 

                                    تا بوت همی بشنوم از رخنه تابوت!

 

 ---------------------------------------------------------------------------  

 

 

      خوب رویان جهان رحم ندارد دلشان 

  

   باید از جان گذرد هرکه شود عاشقشان 

 

      روز اول که سرشتند ز گل پیکرشان 

 

  سنگی اندر گلشان بود همان شد دلشان 

  

 

 

                                                         چرا ؟ 

   

  

 

 

سطر سیزدهم

 

 

از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود... 

 

                              زنهار ازین بیابان .. این راه بی نهایت